Marek Siwiec nowym szefem Kancelarii Sejmu – powrót legendy lewicy po 20 latach

Coś niezwykłego dzieje się w Sejmie. Marek Siwiec, 70-letni polityk z dawnych lat PRL i SLD, wraca na arenę polityczną nie jako poseł, nie jako europosłowie, a jako szef Kancelarii Sejmu — jednego z najbardziej wpływowych urzędów w polskiej administracji. Jego mianowanie 19 listopada 2025 roku przez marszałka Włodzimierza Czarzastego nie jest tylko formalną zmianą kadrową. To powrót postaci, która kiedyś była sercem rządów Aleksandra Kwaśniewskiego, a teraz wchodzi w centrum administracyjnej władzy Sejmu X kadencji — bez żadnego poprzedniego doświadczenia w tej roli, ale z ogromnym zapasem politycznego kapitału.

Od Kwaśniewskiego do Czarzastego: jak się to stało?

Zmiana nie była przypadkowa. Wszystko się zaczęło 10 listopada 2023 roku, gdy koalicja Nowa Lewica i PSL podpisała umowę, która przewidywała, że po upływie dwóch lat marszałek Sejmu zmieni się. I tak się stało: 18 listopada 2025 roku Szymon Hołownia ustąpił, a jego miejsce zajął Włodzimierz Czarzasty. I od razu — jak podają źródła z wnętrza Sejmu — zaczęły się pogłoski: „Siwiec będzie szefem Kancelarii”. Dwa dni później komisja sejmowa, składająca się z 12 osób, głosowała: 9 za, 3 przeciw, zero wstrzymujących się. To nie było jednogłośne poparcie, ale i nie było rewolucją. Czarzasty potwierdził decyzję w ciągu godziny po głosowaniu.

Kim jest Marek Siwiec? Przypomnienie dla tych, którzy zapomnieli

Siwiec nie jest nowym tworem. To człowiek z epoki, kiedy polityka była jeszcze związkowa, a nie tylko mediowa. W latach 90. był rzecznikiem klubu SLD, potem — bliskim doradcą prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. Od 1997 do 2004 kierował Biurem Bezpieczeństwa Narodowego, czyli polskim odpowiednikiem NSA, ale z dodatkiem intelektualnego elitaryzmu. W 2004 roku przeszedł do Parlamentu Europejskiego, gdzie przez dwa lata był wiceprzewodniczącym. A potem — cisza. Przez dziesiątkę lat nie miał żadnej oficjalnej funkcji. Nie był w rządzie, nie był w Sejmie, nie pojawiał się w talk-show. Wielu młodych polityków nawet nie wiedziało, że istnieje.

Kontrowersje, które nie zginęły

Jednak nie wszystko w jego historii jest niebieskie. W 1997 roku, podczas wizyty Kwaśniewskiego w Ostrzeszowie, Siwiec po wyjściu z śmigłowca ukląkł i pocałował ziemię. To był gest symboliczny — jakby przyjmował ziemię jako święte miejsce. Ale w mediach natychmiast zaczęto porównywać to do papieża Jana Pawła II, który robił to w miejscach świętych. Sąd w Poznaniu później uznał, że nie było tu zamiaru zniewagi. Ale w pamięci społecznej to pozostało. „To był sztuczny gest, który nie miał sensu, ale miał efekt”, mówił kiedyś jeden z dziennikarzy. I właśnie ten efekt wraca teraz — jako znak, że Siwiec nie boi się kontrowersji. A może — że je wykorzystuje.

Co to zmienia w Sejmie?

Kancelaria Sejmu to nie biuro administracyjne. To serce działania parlamentu. Tam tworzone są projekty ustaw, tam koordynowane są posiedzenia, tam przeprowadzane są negocjacje między klubami. Siwiec nie ma doświadczenia w tej roli — ale ma doświadczenie w relacjach. Wiedział, jak działać za kulisami, jak budować sojusze, jak przekonywać. Teraz, gdy w Sejmie X kadencji planowana jest nowelizacja ustawy o mandacie posła i senatora — właśnie on będzie odpowiadał za jej przygotowanie. To nie jest tylko techniczna zmiana. To jest przesunięcie mocy.

Reakcje: krytyka, ale też ciekawość

Fala krytyki, o której mówią źródła, nie pochodzi od opozycji. Przeciwnie — pochodzi z wnętrza Nowej Lewicy. Niektórzy posłowie uważają, że Siwiec to „stary system”, że jego nominacja jest „odwetem za dawne układy”. Dominika Długosz w podcaście „Stan Wyjątkowy” stwierdziła: „Był jednym z rozgrywających w Lewicy w tamtym czasie”. To znaczy: nie był ideologiem, ale graczem. I to właśnie wywołuje niepokój. Czy to będzie nowy początek, czy powrót do czasów, kiedy decyzje były podejmowane za kulisami, a nie na sali posiedzeń?

Co dalej? Kluczowa nowelizacja i test zaufania

W najbliższym czasie Sejm będzie rozpatrywał nowelizację ustawy o mandacie. To jeden z najbardziej wrażliwych dokumentów — dotyczy nie tylko reguł działania posłów, ale i ich immunitetu, finansowania, a nawet możliwości wyboru do parlamentu po wyjściu z partii. Siwiec będzie miał kluczową rolę w przygotowaniu tej ustawy. Jego zdolność do budowania konsensusu — czy też do zmuszania do zgody — będzie pierwszym testem jego przywództwa. Jeśli uda mu się przeprowadzić tę zmianę bez gwałtownych protestów, to jego pozycja będzie nie do podważenia. Jeśli nie — to może to być ostatni akt jego politycznej kariery.

Warto pamiętać: to nie jest tylko kadrówka

Zmiana szefa Kancelarii to nie tyle kwestia biura, ile kwestia kultury. Siwiec to człowiek z epoki, kiedy polityka była jeszcze grą w zasady, a nie w widoczność. Jego powrót mówi coś o tym, jak Nowa Lewica postrzega swoją przeszłość — nie jako błąd, ale jako źródło mądrości. Albo jako narzędzie.